DERSİN GENEL BİLGİLERİ

Ders Kodu	Ders Adı	Yıl	Yarıyıl	Teorik	Pratik	Kredi	AKTS
60731METOZ-MIM0124	Mimarlık Tarihi II	2	Bahar	2	2	3	5

Dersin Türü:	Zorunlu
Dersin Düzeyi:	Lisans      TYYÇ:6. Düzey      QF-EHEA:1. Düzey      EQF-LLL:6. Düzey
Dersin Öğretim Dili:	Turkish
Dersin Ön/Yan Koşulu:	Yoktur
Dersin Veriliş Şekli:	Yüz yüze
Dersin Koordinatörü:	Dr. Öğr. Üyesi GÖZDE ÇELİK
Dersin Öğretim Eleman(lar)ı:
Dersin Kategorisi:	Mesleki Alan

BÖLÜM II: DERSİN TANITIMI

Dersin Amacı ve İçeriği

Dersin Amacı:	Öğrencilere tarihsel süreçlerin mimarlık üzerindeki yansımalarını analiz etme ve değerlendirme bilgi ve becerilerinin kazandırılması.
Dersin İçeriği:	Osmanlı Mimarlığında Batılılaşma ve 1923 sonrası Türkiye’de mimarlık sürecinin incelenmesi.

Derse Özgü Kurallar

Derse zamanında gelinmelidir. Ödevler istenilen gereklere uygun hazırlanmalı ve zamanında teslim edilmelidir. COVİD-19 Önlemleri: Yüz yüze derslerde ağız ve burunu kapalı olacak şekilde maske kullanımı zorunludur. Ders süresince sosyal mesafeye dikkat edilmelidir. Yemek, İçecek ve Tütün Mamulleri: COVİD-19 kapsamında yüzyüze stüdyo derslerinde ders sürecinde yeme-içmeye izin verilmemektedir. Derste tütün ürünü kullanılamaz.

Dersin Öğrenme Çıktıları (DÖÇ)

Ders Öğrenme Çıktıları (DÖÇ), dersi başarı ile tamamlayan öğrencilerin kendilerinden sahip olmaları beklenen bilgi, beceri ve yetkinlikleri ifade eder. Bu bağlamda, bu ders için tanımlanmış olan Ders Öğrenme Çıktıları aşağıda verilmektedir.

Bilgi (Kuramsal ve/veya olgusal bilgi olarak tanımlanmıştır.)

1) 19. yüzyıl ve 20. yüzyıldaki öncü mimarlık hareketlerini bilir.

2) Mimarlıktaki teknolojik değişimlerin etkisi üzerine bilgi sahibidir.

Beceriler (Bilişsel ve/veya uygulama becerileri olarak tanımlanmıştır.)

1) 19. yüzyıl ve 20. yüzyıldaki öncü mimarları analiz eder ve değerlendirir.

Yetkinlikler ("Bağımsız Çalışabilme", "Sorumluluk Alabilme", "Öğrenme", "İletişim ve Sosyal" ve "Alana Özgü" yetkinlikler olarak tanımlanmıştır.)

1) Farklı teorik durumları ve bunların yapılandırılmış biçimlerinin ortaya çıkardığı sonuçları anlar ve değerlendirir.

2) Farklı sosyal ve kültürel programları ve bunların mimarlığa yansımalarını anlar ve değerlendirir.

Haftalık Ders Planı

Hafta	Konu	Materyal Paylaşımı *
		Ön Hazırlık	Pekiştirme
1)	Tanışma, dersin amacının ve kapsamının anlatılması, kaynak paylaşımı OSMANLI MİMARLIĞINDA BATILILAŞMA SÜRECİ
2)	17. YÜZYIL’DA OSMANLI MİMARLIĞI
3)	18. YÜZYIL’DA OSMANLI MİMARLIĞI VE BATILILAŞMA
4)	BATILILAŞMA SÜRECİNDE OSMANLI MİMARLIĞI 18. ve 19. Yüzyıllarda Avrupa’da Mimarlık Osmanlı Mimarlığında Avrupa Etkisi
5)	BATILILAŞMA SÜRECİNDE OSMANLI MİMARLIĞI Birinci Ulusal Mimari Dönemi Batılılaşma Sürecinde Yeni Yapı Programları
6)	BATILILAŞMA SÜRECİNDE KENT YÖNETİMİ VE PLANLAMA Kent Yönetimi Kent Planlama
7)	Ara sınav
8)	Ara sınav
9)	1923-50 DÖNEMİNDE TÜRKİYE’DE MİMARLIK Modernite ve Modern Mimarlık 1927’ye kadar Birinci Ulusal Mimarlık dönemi
10)	1927-1939 ARASI TÜRKİYE’DE MODERN MİMARLIĞIN İLK DÖNEMİ Modern Mimarlığın İlk Evresi (1927-1933) – Yabancı Mimarlar Dönemi Modern Mimarlığın İkinci Evresi (1933-1937 / 38)- Yerli Mimarlar Dönemi Modern Mimarlığın Üçüncü Evresi (1937-1939)
11)	1939-1950 ARASI İKİNCİ ULUSAL MİMARLIK DÖNEMİ
12)	1950 SONRASI TÜRKİYE’DE MİMARLIK SAVAŞ SONRASI YENİ DÖNEM VE 1950’LER MODERNİZMİ
13)	1960-1980 ARASI ÇOĞULCULUK DÖNEMİNDE TÜRKİYE’DE MİMARLIK 1960-1980 Döneminde Mimari Eğilimler 1980 Sonrası Mimari Yaklaşımlar Yapı Programları ve Örnekler
14)	Proje Sunumu
15)	YARIYIL SONU SINAVI

*Bu alan öğrencilerin ders öncesi hazırlık ve sonrası dersi pekiştirme için paylaşılan ders materyallerini içerir.

Ders İçin Zorunlu/Önerilen Kaynaklar

Ders Notları / Kitaplar:

Diğer Kaynaklar:

Ahmad, F. (1968). The Young Turk Revolution, Journal of Contemporary History, Cilt.3, Sayı. 3, The Middle East, S.19-36. Akın, N. (1998). 19. Yüzyılın İkinci yarısında Galata ve Pera, Literatür Yayıncılık, İstanbul Aktepe, M. (1958). Patrona İsyanı, 1730. İstanbul. Akyavaş, B. (1993). Yirmisekiz Mehmet Efendi’nin Fransa Sefaretnamesi. Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü, Ankara. Angel, A. (1987). Henri Prost ve İstanbul’un İlk Nazım Planı. Mimarlık, Sayı 1, S. 34-39. Artan. T. (1993). From Charismatic Leadership to Collective Rule. Dünü ve Bugünüyle Toplum ve Ekonomi, Sayı. 4, S. 53-94. Aslanapa, O. (1984). Türk Sanatı. Remzi Kitabevi, İstanbul. Aslanoğlu, İ. (2010). Erken Cumhuriyet Dönemi Mimarlığı 1923-1938. Bilge Kültür Sanat, İstanbul. Boyacıoğlu, D. (2010). Arap Hanı ve Yapının 18.-19. Yüzyıl İstanbul Hanları İçindeki Yeri. Uludağ Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 15, Sayı 2, S.9-21. Cansever, T. ( 1993). İstanbul Planlamasında Geçmiş ve Gelecek-Ülke Ölçeğinde İstanbul’u Planlamak. İstanbul, Sayı. 4, S. 48-59. Cezar, M. (1971). Sanatta Batıya Açılış ve Osman Hamdi, Türkiye İş Bankası Yayını, İstanbul Cezar, M. (1983), Typical Commercial Buildings of the Ottoman Classical Period and the Ottoman Construction System. Türkiye İş Bankası, İstanbul. Cezar, M. (1987). Müzeci ve Ressam Osman Hamdi Bey. Türk Kültürüne Hizmet Vakfı, İstanbul. Clark, E.C. (1974). The Ottoman Industrial Revolution. International Journal of Middle East Studies. Cilt. 5, Sayı.. 1, S.65-76. Crane, H. (1987). Risale-i Mimariye: An EarlySeventeenth Century Ottoman Treatise on Architecture. E.J. Brill, Leiden. elik, Z. (1984). Bouvard’s Boulevards: BeauxArts Planning in İstanbul. The Journal of the Society of Architectural Historians, Cilt. 43, Sayı. 4, S. 341-355. k, Z. (1986). The Remaking of IstanbulPortrait of an Ottoman City in the 19th Century. University of Washinton Press, Seeatle, A.B.D. Denel, S. (1982). Batılılaşma Sürecinde İstanbul’da Tasarım ve Dış Mekanlarda Değişim ve Nedenleri. ODTÜ Mimarlık Fakültesi, Ara Yayınları, Ankara. Duranay, N. (1972). Cumhuriyetten bu yana İstanbul Planlaması. Mimarlık, Sayı 7, S. 65- 109. Duymaz, A. Ş. ( 2003). II. Abdülhamid Dönemi İmar Faaliyetleri. Doktora tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta. Düzbakar, Ö. (2009). XV-XVIII. Yüzyıllarda Osmanlı Devleti’nde Elçilik Geleneği ve Elçi İaşelerinin Karşılanmasında Bursa’nın Yeri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. Cilt 2, Sayı.6, S. 182-194. Evren, B. (1994) Galata Köprüleri Tarihi. Milliyet Yayınları, İstanbul. Goodwin, G. (1987). A History of Ottoman Architecture. Thames and Hudson, Londra. Hamadeh, S. (2004). Ottoman Expressions of Early Modernity and the “Inevitable” Question of Westernization. Journal of the Society of Architectural Historians, Cilt. 63, Sayı. 1, S. 32-51. Kuban, D. (2007). Osmanlı Mimarisi. Yapı Endüstri Merkezi Yayınları, İstanbul. Kuban, D. (2009). Çağlar Boyunca Türkiye Sanatının Anahatları. Yapı Kredi Yayınları, İstanbul. Lewis, B. (1968). The Emergency of Modern Turkey. Oxford University Press, Londra. Melling, M. (1969). Voyage Pittoresque de Constantinople et des Rivers du Bosphore. Yapı Kredi Bankası, İstanbul. Nayır, Z. (1975). Osmanlı Mimarlığında Sultan Ahmed Külliyesi ve Sonrası, 1609-1690, Doktora Tezi, İTÜ Mimarlık Fakültesi, İstanbul. Necipoğlu, G. (2007), 15. ve 16. Yüzyılda Topkapı Sarayı: Mimari, Tören ve İktidar. Çev. Ruşen Sezer, Yapı Kredi Kültür ve Sanat Yayıncılık, İstanbul. Ortaylı, İ. (1987). İmparatorluğun en Uzun Yüzyılı. Hil Yayın, İstanbul. Özaslan, N. (1995). Historic Urban Fabric: Source of Inspiration for Contemporary City Form. Doktora Tezi, York Üniversitesi, York, İngiltere. Rosenthal, S. (1980). The Politics of Dependency – Urban Reform in İstanbul. Greenwood Press, Connecticut ve Londra. Sey, Y. (1984). To House the New Citizens: Housing Policies and Mass Housing. Modern Turkish Architecture. Ed. R. Holod, A. Evin. University of Pennsylvania Press, Philadelphia, S.153-177. Sözen, M. (1975), Türk Mimarisinin Gelişimi ve Mimar Sinan, Türkiye İş Bankası Yayını, İstanbul. Tekeli, İ. (1993). 1839-1980 Arasında İstanbul’un Planlama Deneyimleri-İcabında Plan, İstanbul, Sayı 4, S. 26-37. Tekeli, İ. (2007). Türkiye’de Mimarlığın Gelişiminin Toplumsal Bağlamı, Modern Türk Mimarlığı, Ed. R. Holod, A. Evin, S. Özkan. Mimarlar Odası, Ankara, S.13-36. Turan, Ş. (1963). Osmanlı Teşkilatında Hassa Mimarları. A.Ü.D.T.C. Fakültesi, Tarih Araştırmaları Dergisi. Cilt 1, Sayı 1, S. 157- Turan, Ş. (1963). Osmanlı Teşkilatında Hassa Mimarları. A.Ü.D.T.C. Fakültesi, Tarih Araştırmaları Dergisi. Cilt 1, Sayı 1, S. 157- 202. Walsh, R. (1989). Constantinople and the Scenery of the Seven Churches of Asia Minor. Fisher, Son ve Co., Londra ve Paris. Yavuz, Y. & S. Özkan (2007). Ulusal Bir İfade Bulmak: Birinci Ulusal Üslup, Modern Türk Mimarlığı. Ed. R. Holod, A. Evin, S. Özkan. Mimarlar Odası, Ankara, S. 53-68. Yıldıran, N. (1993). Dış Borçlanmada 33 yıllık Birliktelik ve Doğu-Batı Ekseninde bir İkiz Bina: Tütün Rejisi ve Bank-ı Osmani-i Şahane. Osman Hamdi Bey ve Dönemi, Ed. Z. Rona, Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul, S.41-53.

Dersin Program Öğrenme Çıktılarına Katkı Düzeyi

Etkisi Yok	1 En Düşük	2 Düşük	3 Orta	4 Yüksek	5 En Yüksek

	Program Öğrenme Çıktıları	Katkı Oranı (1-5)
1)	Alanı ile ilgili kuramsal, olgusal ve uygulamalı bilgileri, tarih, sanat, kültür, çevre, insan ve teknoloji bağlamıyla mimarlık problemlerinin kullanıcı gereksinimleri doğrultusunda çözümü için kullanır ve uygular.
2)	Mimari tasarım ve yapım uygulamalarını analiz eder, modeller, değerlendirir, gerçekçi kısıtlar ve koşullar altında belirli gereksinimleri karşılayacak şekilde tasarlar ve geliştirir; bu amaçla uygun yöntemleri, araçları ve teknolojileri seçer ve kullanır.
3)	Mimari kültürel mirasın korunması, doğal çevrenin korunması ve sürdürülebilir mimarlık konularını bilir.	5
4)	Yapı malzemeleri, yapı mühendisliği, yapısal sistemler, çevresel kontrol, servis sistemleri gibi teknik konuları ve bu konuların mimari tasarım ile ilişkisini bilir.
5)	İş dünyasının ve toplumun beklentileri doğrultusunda gelişen ve üniversitemizin kurumsal çıktıları olarak tanımlamış olduğu yetkinlikleri ileri düzeyde kazanır.
6)	Mimarlık meslek pratiğine ilişkin konuları bilir, stratejik, yenilikçi ve girişimci fikirler geliştirir.
7)	Tasarım düşüncesini aktarabilecek farklı temsil ortamlarını ve araçlarını kullanabilir.
8)	Mimari tasarım ve uygulamada toplumsal, ekolojik ve kültürel öğelere ilişkin mesleki yargıların oluşumu için gereken etik yaklaşımları bilir.
9)	Kamu yararını gözetme, tarihsel/kültürel ve doğal kaynaklara karşı saygılı olma ve yaşam kalitesini yükseltme konusundaki sorumluluğunu bilir.	4

BÖLÜM IV: DERSİN ÖĞRENME VE ÖĞRETME YÖNTEMLERİ İLE ÖLÇME VE DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİ

Dersin Öğrenme ve Öğretme Yöntemleri

(Üniversitemiz genelinde kullanılan tüm öğrenme ve öğretme yöntemleri sistematik olarak yönetilmektedir. Akademik birimlerden gelen talepler doğrultusunda bölüm/programların öğrenme ve öğretme yöntemleri ilgili kurullarımız tarafından değerlendirilmekte ve uygun bulunursa, üniversite havuzunda toplanmaktadır. Bölüm ve programlar, kendileri için program tasarımlarına uygun olan yöntemleri bu havuzdan seçebilmektedirler. Benzer şekilde, dersler için kullanılması uygun görülen yöntemler de programlar düzeyinde belirlenmiş olan yöntemler arasından seçilebilmektedir.)

Programa Genelinde Kullanılan Öğrenme ve Öğretme Yöntemleri	Ders İçin Kullanılan Öğrenme ve Öğretme Yöntemleri
Anlatım
Tartışma
Gösterim
Soru Cevap
Bireysel ve Grup Çalışması

Dersin Ölçme ve Değerlendirme Yöntemleri

(Üniversitemiz genelinde kullanılan tüm ölçme ve değerlendirme yöntemleri sistematik olarak yönetilmektedir. Akademik birimlerden gelen talepler doğrultusunda bölüm/programların ölçme ve değerlendirme yöntemleri ilgili kurullarımız tarafından değerlendirilmekte ve uygun bulunursa, üniversite havuzunda toplanmaktadır. Bölüm ve programlar, kendileri için program tasarımlarına uygun olan yöntemleri bu havuzdan seçebilmektedirler. Benzer şekilde, dersler için kullanılması uygun görülen yöntemler de programlar düzeyinde belirlenmiş olan yöntemler arasından seçilebilmektedir.)

Programa Genelinde Kullanılan Ölçme ve Değerlendirme Yöntemleri	Ders İçin Kullanılan Ölçme ve Değerlendirme Yöntemleri
Ara Sınav
Yarıyıl Sonu Sınavı
Ödev Değerlendirme

Dersin Ölçme ve Değerlendirme Yöntemlerinin Başarı Notuna Katkısı

Ölçme ve Değerlendirme Yöntemleri	Uygulama Sayısı / Yarıyıl	Katkı Oranı
Kısa Sınavlar	1	% 10.00
Ödev	1	% 10.00
Sunum	1	% 10.00
Ara Sınavlar	1	% 20.00
Yarıyıl Sonu Sınavı	1	% 50.00
Toplam		% 100
YARIYIL İÇİ ÖLÇME VE DEĞERLENDİRME YÖNTEMLERİNİN BAŞARI NOTUNA KATKI ORANI		% 50
YARIYIL SONU SINAVININ BAŞARI NOTUNA KATKI ORANI		% 50
Toplam		% 100

BÖLÜM V: DERSİN İŞ YÜKÜ VE AKTS KREDİSİ

ÖĞRENME VE ÖĞRETME ETKİNLİKLERİ İŞ YÜKÜ
Öğrenme ve Öğretme Etkinlikleri	Etkinlik Sayısı/Yarıyıl	Süresi (saat)	Toplam İş Yükü
Ders	14	3	42
Laboratuvar	0	0	0
Uygulama	0	0	0
Derse Özgü Staj	0	0	0
Arazi Çalışması	0	0	0
Sınıf Dışı Ders Çalışması	14	4	56
Sunum / Seminer	0	0	0
Proje	1	4	4
Ödevler	0	0	0
Öğrenme ve Öğretme Etkinlikleri Toplam İş Yükü	-	-	102
ÖLÇME VE DEĞERLENDİRME ETKİNLİKLERİ İŞ YÜKÜ
Ölçme ve Değerlendirme Etkinlikleri	Etkinlik Sayısı/Yarıyıl	Süresi (saat)	Toplam İş Yükü
Kısa Sınav	2	4	8
Ara Sınavlar	1	6	6
Yarıyıl Sonu Sınavı	1	10	10
Ölçme ve Değerlendirme Etkinlikleri Toplam İş Yükü	-	-	24
TOPLAM İŞ YÜKÜ (Öğrenme ve Öğretme + Ölçme ve Değerlendirme Etkinlikleri)			126
DERSİN AKTS KREDİSİ (Toplam İş Yükü/25.5 Saat)			5